عوامل تغذیه‌ای مؤثر برکاهش ضریب تبدیل غذایی

تغذیه طیور چه تاثیری بر رشد آنها دارد-تک نام پندار آریا

میـزان تبـدیل خـوراک مصـرفی مـرغ بـه گوشـت، عامـل اصـلی سودمندی پرورش طیور گوشتی است. ضـریب تبـدیل غـذایی مقـدار غذای مورد نیاز برای اضافه شدن یک واحد وزن، شاخص متداولی است که در صنعت طیور جهت ارزیابی کارآیی نسبی خوراک مورد اسـتفاده پرورش دهندگان قرار می­‌گیرد. عوامل فیزیولوژیک، عوامـل مـدیریتی، موارد مربوط به تغذیه و خوراک طیور، تأثیر افزودنی های خوراک، نیـز کنترل بیماری ­ها و تلفات در مرغداری ها از عوامل اصلی مـؤثر در ایـن زمینه است. در بسیاری از موارد پژوهشگران یک نسبت معکوس به نام بازدهی غذا را جهت سنجش تأثیر روش هـای آزمایشـی گونـاگون بـر روی پرندگان مورد استفاده قرارمی‌­دهند. این نسبت به مفهـوم اضـافه وزن به دست آمده بر حسب واحد وزن به ازای یک واحد غـذای مصـرف شده است.

استفاده آنزیم در تغذیه طیور

امـروزه از آنـزیم ­هـا در تغذیـه دام بـه طـور وسـیعی اسـتفاده می­ شود. به ویژه در کشورهایی شبیه کانادا که جو، یولاف، گنـدم و چاودار را در جیره طیور و خوک در حد زیادی استفاده می­ کننـد. آنزیم ­ها کاتالیزورهای بیولوژیکی هستند که قادر بـه هیـدرولیز و خنثی کردن اثرات منفی حاصل از ترکیبات ویسکوزیته ایـن غـلات هستند، که نتیجه آن افزایش بازدهی مصرف غذا، افزایش سرعت رشد و کاهش آلودگی محیطی ناشی از دفع کود و گازهایی نظیر آمونیاک اسـت از طرفـی هـم گـزارش شـده است که اضافه کردن آنزیم ­ها به جیره طیور باعث تأثیر قابل تـوجهی در بهبود ضریب تبدیل غذایی می ­شـود.

یکـی از آنزیم­ هایی که بر ضریب تبدیل غذایی تأثیرگذار است، آنزیم فیتاز است. فیتاز آنزیمی است که واکنش هیـدرولیز فیتـات را کاتـالیز می ­کند. نلسون و همکـاران (۱۹۶۸) اولـین کسـانی بودنـد کـه فیتاز تولید شده در کشت آسپرژیلوس فیکیوم را به کنجاله سـویا افزودند و به مدت ۲ الی ۲۴ ساعت در دمای ۵۰ درجه سانتی‌گراد قرار دادند و پس از خشک کردن، فرآورده را در جیره جوجه ­هـای یک روزه مورد اسـتفاده قـرار دادنـد. ایـن جوجـه­ هـا نسـبت بـه جوجه­ های شاهد که هـیچ فسـفر معـدنی دریافـت نمی­ کردنـد، افزایش قابل ملاحظه­ ای در درصد خاکستر استخوان نشان دادند.

فیتاز

فیتازها خانواده­ای از آنزیم ­ها هستند که حذف مرحله به مرحله ارتوفسفات معدنی از اسیدفیتیک را کاتالیز می­‌کننـد. ایـن عمـل می ­تواند در مجرای گوارش و یا در مـواد غـذایی قبـل از مصـرف توســط پرنــده انجــام شــود. آنــزیم فیتــاز یــک فسفومنواســتراز غیراختصاصی متعلق به گروه اسیدفسفاتازها اسـت (Ravindran و همکاران، ۱۹۹۵). (سیمونز و همکاران، ۱۹۹۰) با اسـتفاده از ۱۰۰۰ و۱۵۰۰ واحد فیتازی در کیلوگرم در جیره جوجه­‌هـای گوشـتی بهبود مشخصی در ضریب تبدیل غذایی مشاهده کردند. ایشان تا سن دو هفتگی حتی بـا مقـدار پـایین‌تـری از فیتـاز، در ضـریب تبدیل غذایی بهبود مشاهده کردند ولی در سن چهار هفتگی این اثر مشاهده نشد. همچنین مشاهده شد که سرعت رشد و ضریب تبدیل غذایی جوجه ­های گوشتی به سطح فیتاز میکروبی وابسـته است.

 راویندران و همکاران (۱۹۹۵)، در بوقلمون، بالاترین ضریب تبدیل غذایی را در جیره با ۰/۲۷ درصد فسفر غیرفیتاتی و بدون فیتـات مشـاهده کردنـد امـا بـا افـزایش مقـدار فیتـاز تـا سـطح ۸۰۰  واحد فیتازی در کیلوگرم ضریب تبدیل غذایی بهبود یافـت و پس از آن به حالت ثابت رسید. ازطرفـی دیگـر هـم، سـیمونز و ورستیق (۱۹۹۳)،  کریستنسن و همکاران (۱۹۸۲) و سباسـتین و همکاران (۱۹۹۶) گزارش کردند که استفاده از آنزیم فیتـاز اثـری بـر ضـریب تبـدیل غـذایی نـدارد. براسـاس آزمایشـی کـه روی جوجه های گوشتی انجام گرفته اسـت، گـزارش شـده اسـت کـه اضافه کردن آنزیم فیتـاز میکروبـی حاصـل از قـارچ آسـپرژیلوس نایجر به جیره­ ای که بـر پایـه ذرت ـ کنجالـه سـویا بـود موجـب افــزایش وزن بــدن، ذخیــره کلســیم و فســفر، مقــدار خاکســتر درشت نی (بهبود معدنی شدن استخوان) و‌بهبود رشد‌‌می­‌شود، اما تأثیری بر ضریب تبدیل غذایی ندارد.

برای مطالعه کامل مقاله کلیک کنید.

۰

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *