افزایش فیبر قابل هضم در خوراک گاو شیری

قطعاً یکی از مهم ترین دستاوردهای 30 سال اخیر در زمینۀ تغذیۀ گاو شیری درک اهمیت فیبرهای قابل هضم است.

قطعاً یکی از مهم ترین دستاوردهای ۳۰ سال اخیر در زمینۀ تغذیۀ گاو شیری درک اهمیت فیبرهای قابل هضم است.با استفاده از معیارها و مقیاس هایی نظیر NDFD30 و uNDF240 در میزان قابل هضم بودن فیبرها متوجه می شویم که تفاوت بسیاری وجود دارد.

با انجام آزمایشات دقیق، محققین دریافته اند که با افزودن فیبر قابل هضم به خوراک گاو شیری تولید شیر در حیوان به طرز چشمگیری افزایش می یابد. تا مدت های مدیدی NDF عاملی منفی محسوب می شد چرا که افزایش NDF منجر به کاهش مصرف در حیوان و متعاقباً کاهش تولید شیر می گردد؛ اما در رابطه با فیبر خوراکی به عنوان عاملی مؤثر در افزایش بازدهی خوراک محسوب می گردد.

برای اینکه میزان فیبر علوفۀ خوراکی مان را بسنجیم نیاز است تا به دو طرف این معادله نگاه کنیم؛ NDF و درصد هضم پذیری NDF یا همان NDFD30 . بنابراین اگر در نمونه ای %۳۶ NDF با %۵۰ NDFD30 وجود داشته باشد این نمونه علوفه %۱۸ فیبر قابل هضم (dNDF30) در طی ۳۰ ساعت خواهد داشت.
dNDF30 به همراه uNDF240 در افزایش نسبت علوفۀ خوراک و افزایش راندمان خوراک عامل مهمی محسوب می گردند.

با افزایش نسبت فیبر خوراکی، قادر خواهیم بود تا کنسانترۀ خوراک را کاهش و زمان لازم برای نشخوار حیوان را افزایش دهیم بنابراین هضم غذا بیشتر و در نتیجه انرژی بیشتری نیز به دست خواهد آورد. مجموع این عوامل به گاو این امکان را می دهد تا هر گرم از خوراک، ارزش  غذایی بالایی داشته باشد؛ شیر بیشتر به همراه دفع کمتر از بهترین دستاوردهای آن خواهد بود مشروط بر اینکه با کاهش وزن همراه نباشد.

چطور می توانیم چنین دستاوردی داشته باشیم؟

معمولاً بسیاری دامداران از سیلوی ذرت و یونجه به عنوان مواد پایۀ خوراک استفاده می کنند. در حالیکه سیلوی ذرت قابلیت هضم بهتری در مقایسه با یونجه دارد اما هیچ کدام از این دو فیبر بالایی (NDF) ندارند؛ بنابراین در حالی که یونجه با لیگنین پایین و میزان متابولیسم پایۀ ذرت در هضم پذیری فیبر مؤثر هستند اما آنها تنها بر روی یک طرف معادلۀ dNDF تأثیر می گذارند.
به هر حال برای رسیدن به نتیجۀ مطلوب دامدار بایستی به دنبال علوفه هایی در خوراک دام باشد که بالاترین میزان فیبر قابل هضم را داشته باشد.
علوفۀ فصول خنک اروپا نظیر فتوک، تلخۀ ایتالیایی، فستولولیوم، و یا علوفۀ فصول گرم سال مثل ذرت خوشه ای، ارزن و غلات کوچک زمستانی مثل تریتیکال (گیاهی که از پیوند گندم و زیره به دست می آید) تمام این خصوصیات را در بر دارند البته به شرطی که انتخاب صحیح و مدیریت درستی صورت بگیرد.   

برای مطالعه کامل خبر اینجا را کلیک کنید

۰

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *