افزودنی های خوراک دام، افزودنی های خوراک طیور
اثر مواد مغذی معادل مولتی آنزیم تجاری ناتوزیم-P در جیره غذایی
شهریور
امروزه آنزیم ها به طور گسترده ای در تغذیه طیور مورد استفاده قرار می‌گیرند.
استفاده از آنزیم های زایلاناز در جیره های غذایی تنظیم شده بر پایه گندم، باعث افزایش عملکرد جوجه های گوشتی می شود.
مکانیسم عمل این آنزیم ها به طور گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته است.
آنزیم هیدرولیزکننده پلی ساکارید
اثر سودمند آنزیم های هیدرولیز کننده پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای بر شاخصه ای عملکردی، به واسطه کاهش اثر محصورکنندگی و ویسکوزیته مواد هضمی می‌باشد.
به نظر می‌رسد که ویسکوزیته، قابلیت هضم مواد مغذی، مورفولوژی روده، متابولیسم پروتئین و انرژی و نیز جمعیت میکروبی روده را تغییر می دهد.
تحقیقات صورت گرفته نشان داده است که استفاده از آنزیم ها در جیره های حاوی کنجاله های پروتئینی گیاهی، باعث افزایش قابلیت هضم آمینواسیدهای آنها می‌گردد.
پژوهشگران بررسی جامعی را در مورد آنزیم های هضم کننده و فرآیندهای هضم در طیور انجام داده و دریافتند که آنزیم های لیپاز و آمیلاز در جوجه های جوان به اندازه کافی ترشح نمی شوند.
تصورمی‌شود که ترشح ناکافی پروتئاز به دلیل ترشح اندک آنزیم پپتیداز از بافت روده می باشد.
در مطالعه های، اثر آنزیم پکتیناز بر قابلیت هضم پروتئین و آمینواسید لیزین مورد آزمایش قرار گرفت و مشاهده شد که افزودن پکتیناز باعث بهبود قابلیت هضم پروتئین و آمینواسید لیزین شد.
مطالعات صورت گرفته حاکی از بهبود ۱ تا ۴ درصدی قابلیت هضم پروتئین و آمینواسیدها با مکمل فیتازمی‌باشد.
مواد خوراکی مورد استفاده در جیره های طیور دارای طیف وسیعی از موادی مانند فیتات و سایر مواد ضد
تغذیه ای می باشند که قابلیت هضم و دسترسی مواد مغذی خوراک ها را کاهش می‌دهند.
آنزیم اگزوژنوس
به همین منظور امروزه استفاده از آنزیم های اگزوژنوس برای افزایش قابلیت هضم و دسترسی مواد مغذی، امری رایج گردیده است.
در همین راستا تحقیقات مختلف، میزان اثرگذاری و مقدار آزادسازی مواد مغذی توسط آنزیم های اگزوژنوس را بررسی و معادل مواد مغذی حاصل از آنزیم ها برآورد گردیده است.
جهت بهره مندی از مزایای افزودن آنزیم به خوراک می‌بایست مواد مغذی معادل آنها در هنگام فرموله کردن
جیره ها در نظر گرفته شود.
مطالعات مختلفی میزان آزادسازی مواد مغذی مختلف را با افزودن آنزیم مورد بررسی قرار داده اند.
(۱۹۹۶) Yi et al. معادل فسفر آنزیم فیتاز را تعیین کردند.
این محققین بیان داشتند که میتوان با در نظر گرفتن معادل آنزیم فیتاز در هنگام فرموله کردن جیره ها، از میزان فسفر کل جیره کم و نیز میزان دفع فسفر به محیط را کاهش داد.
بر اساس تحقیقات انجام شده در زمینه معادل انرژی، فسفر و پروتئین مولتی آنزیم ده گانه ناتوزیم، تغییراتی در ترکیب مولتی آنزیم پیشنهاد شد و شرکت تولید کننده بر این اساس مولتی آنزیم جدید تحت عنوان ناتوزیمP را به بازار ارائه نمود.
همچنین پژوهشگران فوق معادل فسفر، انرژی، پروتئین و آمینواسیدهای آنزیم ناتوزیمP را نیز تعیین کرده اند.
آزمایش ناتوزیم p
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر استفاده از مولتی آنزیم تجاری ناتوزیمP در جیره جوجه های گوشتی و تصحیح مواد مغذی آزاد شده به وسیله آنزیم صورت گرفت.
برای انجام این آزمایش ۹۶ قطعه جوجه نر سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملاً تصادفی با ۶ تیمار، ۴ تکرار و ۴ پرنده در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت.
جوجه ها به مدت ۴۲ روز با جیره های آزمایشی تغذیه شدند.
برای انجام آزمایش ۶ جیره ( فاقد آنزیم به عنوان کنترل، فاقد آنزیم و در نظر گرفتن ۱۰۰ % مواد مغذی معادل آنزیم به عنوان کنترل منفی، حاوی آنزیم و بدون تصحیح برای مواد مغذی معادل آنزیم به عنوان کنترل مثبت، جیره های فرموله شده با احتساب ۵۰، ۱۰۰ و ۱۲۰ درصد مواد مغذی معادل آنزیم) تنظیم گردید.
میزان خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن جوجه ها در سنین ۲۱، ۳۵ و ۴۲ روزگی اندازه گیری شد.
میزان پاسخ ایمنی جوجه ها به فیتوهماگلوتینP در سن ۳۶ روزگی مورد اندازه گیری قرار گرفت.
نتایج مربوط به افزایش وزن نشان داد که بین تیمارها در هر یک از سنین ذکر شده تفاوت معنی دار وجود داشت (۰۱/۰ P<).
در سنین ۲۱ و ۳۵ روزگی، تیمار ۵۰ درصد بیشترین افزایش وزن و تیمار کنترل منفی کمترین افزایش وزن را نشان داد.
همچنین تیمار کنترل منفی در ۴۲ روزگی نیز افزایش وزن کمتری را نشان داد.
ضریب تبدیل غذایی ( خوراک مصرفی به ازای هر واحد افزایش وزن) نیز بین تیمارها متفاوت بود (۰۵/۰ P<).
تیمار کنترل منفی بالاترین ضریب تبدیل را داشت و در مقایسه با تیمارهای کنترل، کنترل مثبت و ۵۰ درصد در سنین ۲۱ و ۳۵ و با تیمارهای کنترل و کنترل مثبت در سن ۴۲ روزگی تفاوت معنی داری را نشان داد ولی با تیمارهای ۱۰۰ و ۱۲۰ درصد تفاوت معنی داری نشان نداد.
نتیجه گیری
نتایج مربوط به تفکیک لاشه نشان داد که بین تیمارها از لحاظ درصد لاشه، سینه، ران و چربی حفره بطنی تفاوتی وجود نداشت ولی از لحاظ درصد وزن سنگدان تفاوت معنی دار مشاهده گردید (۰۵/۰ P<).
از لحاظ پاسخ ایمنی تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده گردید به طوری که افزودن آنزیم موجب تقویت سیستم ایمنی گردید (۰۵/۰ P<).
به طورکلی نتایج این آزمایش نشان داد که احتساب مواد مغذی معادل آنزیم به میزان ۵۰ درصد موجب عملکرد بهتری در مقایسه با سایر تیمارها گردید به نحوی که هزینه دان در این تیمار برای یک کیلوگرم افزایش وزن نسبت به تیمارهای کنترل و کنترل مثبت به ترتیب ۴/۴ و ۵ درصد کاهش یافت.
منبع: برای مطالعه کامل مقاله اینجا کلیک کنید.
