دیستمپر سگ سانان

چگونه بیماری دیستمپر سگ­ها انتشار می‌یابد‌‌؟

توله سگ­ها و سگ­ها معمولاً از طریق قرار گرفتن در هوای آلوده به ویروس سگ­ها و حیوانات وحشی آلوده (از طریق عطسه یا سرفه) آلوده می‌گردند.

ویروس همچنین توسط ظرف­های آب و غذا و تجهیزات مشترک منتقل می‌گردد. سگ­های آلوده ماه­ها، قادر به دفع ویروس هستند و سگ­های مادر قادر به انتقال ویروس از طریق جفت به توله سگ­های خود می‌باشند.

از آنجا که دیستمپر سگ­ها بر جمعیت حیات وحش تاثیر می‌گذارد، تماس بین حیوانات وحشی و سگ­های خانگی می‌تواند شیوع ویروس را تسهیل کند، شیوع بیماری دیستمپر در جمعیت راکون­های بومی می‌تواند  نشانه‌ی افزایش خطر سگ­های خانگی در منطقه باشد.

چه سگ­هایی در معرض خطر هستند؟

همه‌ی سگ­ها در معرض خطر هستند اما توله سگ­های کمتر از ۴ ماه و سگ­هایی که علیه بیماری واکسینه نشده‌اند در معرض خطر ابتلا به بیماری قرار دارند.

علائم بیماری دیستمپر در سگ­ها چیست؟

در ابتدا ترشحات آبکی تا چرکی در چشم سگ­های آلوده ایجاد می‌گردد، و سپس تب، ترشحات بینی، سرفه، بی‌حالی، کاهش اشتها و استفراغ گسترش می‌یابد. با حمله ویروس به سیستم عصبی، سگ­های آلوده دچار حرکات چرخشی، کج شدن سر، کشیدگی عضلات، تشنج همراه با حرکات فک و ترشح بزاق، تشنج و فلجی موضعی یا کامل می‌شوند. این ویروس همچنین ممکن است باعث ضخیم شدن و سخت شدن کف پا یا اصطلاحاً بیماری پد پا (hard pad disease) گردد.

در حیات وحش، آلودگی به بیماری دیستمپر سگ­ها تقریباً شبیه به بیماری هاری می‌باشد. دیستمپر اغلب کشنده است و سگ­هایی که زنده می‌مانند، معمولاً دچار آسیب دائمی و جبران ناپذیری در سیستم عصبی می‌گردند.

بیماری دیستمپر سگ­ها چگونه مورد تشخیص و درمان قرار می‌گیرد؟

واکسیناسیون در پیشگیری از ابتلا به بیماری دیستمپر سگ­ها بسیار حیاتی است. یک سری از واکسیناسیون­ها برای توله سگ­ها انجام می­شود تا در شرایطی که سیستم ایمنی هنوز کامل نشده است، احتمال ایجاد ایمنی افزایش یابد. از ایجاد وقفه در برنامه‌ی واکسیناسیون خودداری کنید و اطمینان حاصل کنید که واکسن‌ها به روز هستند.

از تماس با حیوانات آلوده و وحشی خودداری کنید.

در خصوص تماس و ارتباط با توله سگ­ها و سگ­های واکسینه نشده در پارک­ها، کلاس­های آموزشی و یا سایر مکان­ها که سگ­ها می‌توانند در آن اجتماع کنند، احتیاط کنید.

منابع:www.avmo.org